Odznaka 7 Pułku Ułanów

Odznaka pamiątkowa 7 Pułku Ułanów została ustanowiona w roku 1923, z inicjatywy majora Zygmunta Piaseckiego. Dowódca sam ją zaprojektował; opracował także projekt dyplomu, który wręczano razem z odznaką.

Odznaka ma kształt okrągły, podobnie jak ta, którą nosili żołnierze 1 Pułku Ułanów Legionów Polskich. Beliniacki rodowód 7 Pułku Ułanów podkreśla także charakterystyczne połączenie liter „P” i „U” oraz data: 2 sierpnia 1914. W tym dniu wyruszył z Krakowa do Królestwa pierwszy patrol kawalerii polskiej. Dwie inne daty umieszczone na awersie upamiętniają wydanie pierwszego rozkazu pułkowego (1.XI.1918) oraz dzień dekoracji sztandaru pułkowego Orderem Virtuti Militari (23.III.1921). W tym dniu obchodzono odtąd co roku święto pułkowe.

Odznaka była emaliowana, wykonana ze srebra lub posrebrzanego i oksydowanego tombaku – jednakowa dla oficerów, podoficerów i szeregowych. Matrycę przechowywano w pułku; co roku grawer przygotowywał tyle odznak, ile Kapituła Odznaki przewidziała do nadania. Oficerom wręczano je zawsze w dniu święta pułkowego, szeregowym – w dniu zwolnienia do rezerwy. Pierwsze uroczyste wręczenie odznak odbyło się 23 marca 1923 roku; otrzymali je m.in.: prezydent RP Stanisław Wojciechowski, marszałek Józef Piłsudski, szef pułku gen. Kazimierz Sosnkowski, twórca pułku płk Janusz Głuchowski oraz dowódca – mjr Zygmunt Piasecki.

Posiadacz odznaki winien:
— zawsze być gotowym do działań frontowych bez względu na warunki
— pracować w każdej dziedzinie z myślą o przygotowaniu się do swego przeznaczenia, którego ostatecznym regulatorem jest wzmocnienie się potęgo Państwa
— stać zawsze na straży swych czynów, tak aby niczym nie uchybić godności odznaczonego odznaką 7 Pułku Ułanów

Tak brzmiał art. 3 Regulaminu Odznaki. Odczytywano go uroczyście przed frontem pułku, zanim dowódca przystąpił do dekorowania wyróżnionych żołnierzy.